Dzieci te są sprawne intelektualnie, ich specyficzne zachowania, niezrozumiałe, gwałtowne reakcje przypisywane są złemu wychowaniu. Z tego też powodu Zespół Aspergera diagnozowany jest późno, najczęściej dopiero w szkole.
Szwedzki badacz Gillberg zaproponował 6 kryteriów diagnostycznych dla tego zaburzenia, na podst. DSM-IV, oddających unikalny charakter tego zaburzenia.

1. Zaburzenia funkcji społecznych z towarzyszącym mu dużym egocentryzmem; w takich dziedzinach jak;
   • niezdolność do nawiązywania kontaktów z rówieśnikami,
   • brak chęci do nawiązywania kontaktów z rówieśnikami,
   • słaba znajomość kodów społecznych,
   • nieadekwatne reakcje społeczne i emocjonalne.

    

2. Ograniczone zainteresowania i aktywności, w tym:
   • bardziej zapamiętane niż zrozumiane,
   • wyłączanie innych zainteresowań,
   • przywiązanie do powtórzeń.

    

3. Powtarzające się zachowania rutynowe lub rytuały:
   • narzucane sobie
   • narzucane innym.

    

4. Cechy dotyczące języka i mowy takie jak:
   • możliwe, choć nie obserwowane w sposób ciągły, opóźnienie wczesnego rozwoju mowy,
   • na pozór perfekcyjnie opanowane funkcje ekspresyjne języka,
   • dziwna prozodia, szczególne cechy głosu,
   • upośledzenie rozumienia, obejmujące złą interpretację znaczeń dosłownych i ukrytych

    

5. Problemy z komunikacją pozawerbalną, obejmujące:
   • ograniczony zakres gestów,
   • niezdarny język ciała,
   • ograniczony zakres lub niewłaściwe stosowanie mimiki,
   • szczególne, 'sztywne' spojrzenie,
   • trudności w utrzymaniu bliskiego kontaktu fizycznego.

    

6. Niezgrabność ruchowa.

Nie wszystkie w/w cechy muszą być jednocześnie obecne.